Finansowanie Działalności ...

image Indeks       image Finanse,       image Finanse(1),       image Filozofos,       image Fesenjan,       image Fenix,       

Odnośniki

Finansowanie Działalności Gospodarczej2, finansowanie dzialalnosci gospodarczej EKONOMIKA

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Finansowanie Działalności Gospodarczej

 

PODSTAWOWE ZAGADNIENIA ZWIĄZANE Z PROWADZENIEM DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

 

Finansowanie działalności gospodarczej

 

Podstawowym warunkiem rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej jest posiadanie przez podmiot (firmę, przedsiębiorstwo) określonego majątku, a więc takich środków rzeczowych i finansowych, które umożliwiają produkcję towarów lub świadczenie usług. Jeśli majątek danego przedsiębiorstwa nie wystarcza do podjęcia określonej działalności, to może ono skorzystać z zewnętrznych źródeł finansowania. Takie moż-

liwości dają np. kredyty i pożyczki bankowe, leasing (czytaj: lising) oraz franchising (czytaj: frenczajzing).

 

Majqtek przedsiębiorstwa

 

Majątek danego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą dzielimy na;

 

• majątek trwały,

 

• majątek obrotowy,

 

Do majątku trwałego zaliczamy przede wszystkim te składniki majątkowe, które są wykorzystywane wielokrotnie przy produkcji towarów lub świadczeniu usług. Tak więc majątek trwały tworzą tzw. środki trwałe w postaci maszyn, urządzeń i budynków.

 

Ponadto majątek trwały obejmuje także finansowy majątek trwały, wartości niematerialne i prawne oraz należności długoterminowe. Finansowy majątek trwały to pożyczki dla innych podmiotów oraz nabyte  papiery wartościowe, jeśli zostały one udzielone lub kupione na okres  dłuższy niż l rok. Z kolei wartości niematerialne i prawne obejmują wszelkie prawa majątkowe wykorzystywane przez przedsiębiorstwo przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Należą do nich m.in. technologie, projekty techniczne, programy komputerowe, znaki towarowe itp. Natomiast do należności długoterminowych zaliczamy takie należności przysługujące przedsiębiorstwu, których termin płatności jest dłuższy niż l rok.

 

W toku prowadzonej działalności gospodarczej poszczególne składniki majątku trwałego stopniowo się zużywają. Powoduje to systematyczne zmniejszanie się wartości majątku trwałego. Ten proces znajduje odzwierciedlenie w kosztach przedsiębiorstwa. Koszty związane z zużyciem majątku trwałego określa się mianem amortyzacji.

 

Podstawowy element majątku obrotowego stanowią zapasy. Mogą to być zapasy produktów gotowych, towarów, materiałów lub surowców. Ponadto w skład majątku obrotowego wchodzą także środki pieniężne niezbędne do prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej. Będzie to gotówka znajdująca się w kasie przedsiębiorstwa oraz środki zdeponowane na rachunku bankowym. Dzięki temu firma może wypłacać wynagrodzenia dla pracowników, spłacać kredyty, regulować swoje zobowiązania z tytułu ubezpieczeń społecznych i podatków. Majątek obrotowy to również krótkoterminowe należności z tytułu sprzedaży towarów i usług.

 

Majątek trwały oraz majątek obrotowy przedsiębiorstwa tworzą razem w ujęciu wartościowym jego aktywa. Z kolei źródła finansowania aktywów określa się mianem pasywów danej firmy.

 

Pasywa obejmują kapitał własny oraz kapitał obcy. Kapitał własny stanowi:

 

• równowartość pieniężnych i rzeczowych składników majątkowych wniesionych do przedsiębiorstwa przez jego założycieli,

 

• zysk reinwestowany w dalszą działalność firmy.

 

Natomiast kapitał obcy to wszelkie zewnętrzne źródła finansowania w postaci krótko- i długoterminowych kredytów, pożyczek oraz innych zobowiązań.

 

Aktywa powinny znajdować pokrycie w pasywach, to znaczy wielkość aktywów danego przedsiębiorstwa powinna być równa wielkości pasywów. Zestawienie aktywów i pasywów w ujęciu wartościowym to bilans danej firmy. Bilans jest podstawowym sprawozdaniem finansowym podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

 

Kredyty i pożyczki bankowe

 

Brak środków własnych, które pozwoliłyby na podjęcie lub prowadzenie określonej działalności gospodarczej, powoduje konieczność zaciągnięcia kredytu lub pożyczki. Przedsiębiorcy opłaca się pożyczyć pieniądze w banku wówczas, gdy przyszły zysk może być wyższy niż wartość kredytu i jego oprocentowania. Zawsze jednak istnieje potencjalne ryzyko, że planowane przedsięwzięcie się nie powiedzie, a firma nie poradzi sobie ze spłatą kredytu i zbankrutuje.

 

Banki oferują swoim klientom różne rodzaje kredytów i pożyczek. Mogą to więc być, ze względu na okres spłaty, kredyty krótko- i długoterminowe. Ze względu na przeznaczenie pożyczanych środków wyróżniamy kredyty obrotowe i kredyty inwestycyjne. Te pierwsze służą finansowaniu bieżącej działalności danej firmy (np. zakup surowców, materiałów, produktów). Natomiast kredyty inwestycyjne są udzielane na zakup środków trwałych, a więc maszyn, urządzeń, środków transportu. Ponadto kredyty bankowe mogą mieć oprocentowanie zmienne, które może się zmniejszyć lub zwiększyć w trakcie jego spłaty, albo stałe.

 

Szczegółowe zasady udzielania kredytów określają regulaminy banków. Zazwyczaj wymagane jest złożenie w banku wniosku o przyznanie kredytu. Wniosek ten powinien zawierać podstawowe informacje o kredytobiorcy oraz o wysokości i przeznaczeniu kredytu. Bank może też dodatkowo wymagać tzw. business (czytaj: biznes) planu, czyli dokładnego

opisu i analizy planowanego przedsięwzięcia gospodarczego. Na podstawie wniosku i business planu bank ocenia zdolność kredytową podmiotu ubiegającego się o kredyt, czyli zdolność do spłaty kredytu wraz z oprocentowaniem w określonym terminie.

 

Jeśli na podstawie oceny banku dana firma posiada zdolność kredytową, to możliwe staje się podpisanie umowy kredytowej. Umowa taka — zawarta pomiędzy bankiem a kredytobiorcą — określa szczegółowo kwotę udzielonego kredytu, jego wykorzystanie, warunki i terminy spłaty oraz  zabezpieczenie na wypadek niewypłacalności. Takim zabezpieczeniem może być poręczenie innych podmiotów, hipoteka na nieruchomości albo zastaw na majątku przedsiębiorstwa. Przy zawieraniu umowy z bankiem kredytobiorca powinien zapłacić prowiz/ę od udzielonego kredytu. Prowizja to opłata za czynności bankowe, która wynosi zazwyczaj 1-2% sumy kredytu.

 

Leasing

 

Leasing (czytaj: lising) to niekonwencjonalna forma zdobycia środków do podjęcia działalności gospodarczej. Najczęściej korzystają z niej firmy, które nie mają własnych środków lub nie mają szans na uzyskanie kredytu bankowego.

 

Dzięki leasingowi przedsiębiorstwo uzyskuje możliwość odpłatnego korzystania ze środków trwałych (budynków, maszyn, urządzeń) niezbędnych przy prowadzeniu działalności gospodarczej. W tym celu firma (leasingobiorca) zawiera na określony czas umowę z właścicielem wspomnianych środków, czyli leasingodawcą. W zamian za korzystanie z maszyn lub urządzeń leasingodawcą pobiera od leasingobiorcy opłatę w postaci raf leasingowych. Po wygaśnięciu umowy leasingowej leasingobiorca ma możliwość zakupu przedmiotu leasingu. Jeżeli jednak nie jest on tym zainteresowany, to leasingodawcą może zawrzeć kolejną umowę leasingową z innym podmiotem.

 

Franchising

 

Inną specyficzną formą finansowania działalności gospodarczej jest franchising (czytaj: frencząjzing). W tym przypadku występują dwie firmy: franchisingodawca i franchisigobiorca. Franchisingodawca to zwykle duże przedsiębiorstwo o ugruntowanej pozycji na rynku, oferujące towary lub usługi o sprawdzonej jakości. Z kolei franchisingobiorca to podmiot rozpoczynający działalność, który chce skorzystać z doświadczenia i renomy franchisingodawcy.

 

Franchisingobiorca w zamian za stosowne opłaty na rzecz franchisingodawcy prowadzi działalność pod jego znakiem firmowym i dodatkowo musi zachować określone standardy dotyczące sprzedaży towarów lub usług. W ramach franchisingu mogą funkcjonować sieci stacji benzynowych, sklepów, barów szybkiej obsługi (np. McDonald's).

 

Wynik finansowy

 

Każda firma dąży do osiągnięcia poprzez swoją działalność wymiernych korzyści ekonomicznych. Podstawową miarą oceny gospodarczych poczynań danego podmiotu jest jego wynik finansowy. Wynik finansowy przedsiębiorstwa to różnica pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania. Dodatni wynik finansowy oznacza zysk, natomiast ujemny to strata.

 

Przychód stanowi wartość sprzedanych przez firmę usług lub towarów. Wielkość uzyskanego przychodu zależy od wielkości sprzedaży i od poziomu cen. Wzrost cen albo wzrost ilości sprzedawanych wyrobów spowoduje więc wzrost przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto do przychodów zalicza się także wpływy ze sprzedaży składników majątku trwałego (jeśli nie są już przydatne w dalszej działalności) oraz odsetki otrzymane z udzielonych pożyczek lub lokat bankowych.

 

Aby jednak możliwe stało się osiągnięcie jakichkolwiek przychodów, firma musi ponosić koszty swojej działalności. Wśród podstawowych kosztów przedsiębiorstwa możemy wyróżnić:

 

wynagrodzenia i inne świadczenia na rzecz pracowników;

 

zużycie surowców, materiałów i energii;

 

podatki;

 

amortyzacja;

 

usługi obce, czyli usługi innych podmiotów (np. transportowe, informatyczne, remontowe itp.),

 

Ponadto, ze względu na wpływ wielkości sprzedaży (produkcji) na poziom kosztów, wyróżniamy:

 

• koszty stałe,

 

• koszty zmienne.

 

Koszty stałe to koszty, których poziom nie zależy od wielkości produkcji lub sprzedaży. Koszty te są więc ponoszone zawsze, niezależnie od tego, czy dana firma produkuje (sprzedaje) jakiekolwiek towary lub usługi. Natomiast koszty zmienne mają bezpośredni związek z wielkością produkcji lub sprzedaży (np. zużycie materiałów, surowców i energii).

 

Zestawienie osiągniętych przychodów i poniesionych kosztów w danym przedziale czasu umożliwia obliczenie zysku lub straty danego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. O ile jednak zysk stanowi podstawowy cel firmy, to strata nie ma charakteru celowego. Strata może wynikać nie tylko z nadwyżki kosztów nad przychodami, ale także ze

zdarzeń nadzwyczajnych, takich jak pożar, kradzież, powódź (tzw. Strata nadzwyczajna).

 

Zysk pozwala ocenić skuteczność działania danej firmy, czyli jej efektywność. Dla przedsiębiorców inwestujących swój kapitał w działalność gospodarczą istotne jest, czy ich środki są efektywnie wykorzystane, a więc czy przynoszą większe zyski niż lokata bankowa. Do oceny zyskowności podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą służą tzw. wskaźniki zyskownosci. Pozwalają one porównywać wyniki osiągane przez firmę w różnych okresach oraz porównywać daną firmę z innymi podmiotami.

 

Do podstawowych wskaźników zyskownosci należą:

 

• wskaźnik zyskownosci majątku, który określa udział zysku w majątku przedsiębiorstwa (gdzie: Z — zysk, M — majątek przedsiębiorstwa)

              Z

W =    ---  x 100%

M

• wskaźnik zyskownosci kapitałów własnych (gdzie: Z — zysk, K — kapitały własne przedsiębiorstwa)

              Z

W =   ---- x 100%

              K

• wskaźnik zyskownosci sprzedaży (gdzie: Z — zysk, S — wartość sprzedaży)

 

              Z

W=    ----  x 100%

              S

 

 

 

 

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • gbp.keep.pl