Finanse1

image Indeks       image Finanse,       image Finanse(1),       image Filozofos,       image Fesenjan,       image Fenix,       

Odnośniki

Finanse1, Różne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Istota finansów.

 

Zjawiska finansowe są zjawiskami o charakterze pieniężnym. Istota finansów polega na tym, iż finanse badają różne procesy w produkcji i podziale dóbr materialnych przy pomocy dokonujących różnych przepływów strumieni pieniężnych.

              Charakter strumieni pieniężnych:

·         rynkowy

·         transfery – jednokierunkowe strumienie pieniężne (renty, emerytury, stypendia)

·         pożyczkowe – zaciągane kredyty oraz spłata kredytów i pożyczek.

 

Wszystkie te strumienie pieniężne znajdują się w rynku finansowym.

 

Segmenty rynku finansowego:

·         rynek pieniężny

·         rynek kapitałowy

·         rynek walutowy

·         rynek instrumentów pochodnych

 

Rynki finansowe są regulowane (istnieją przepisy prawne określające prawa i obowiązki uczestników rynku). Szczególną rolę w regulacji rynku finansowego posiada państwo.

 

Instytucje działające w ramach rynku finansowego:

·         przedsiębiorstwa i ich finanse

·         banki

·         finanse osób fizycznych

·         finanse publiczne

 

Finanse publiczne składają się z dwóch elementów:

·         finansów państwa

·         finansów jednostek samorządowych

 

We wszystkim występuje przepływ pieniądza.

 

Pieniądz jest to ogólny ekwiwalent, czyli równowartość, przy pomocy którego dokonuje się wymiany na rynku.

 

Funkcje pieniądza:

·                                                                            miernik wartości – występuje jako pieniądz w charakterze idealnym tzn. iż można dokonywać oceny wartości produktu bez występowania pieniądza,

·                                                                            środek obrotu towarowego – obrót rozwinięty tzn. występuje relacja
               towar->pieniądz,

·                                                                      środek płatniczy – tzn. występuje jako środek regulowania zobowiązań w czasie (np. kredyty),

·                                                                      środek tezauryzacji – tzn. środek gromadzenia skarbu,

·                                                                      pieniądz światowy – dotyczy walut wymienialnych.

 

Finanse przedsiębiorstw.

 

Przedsiębiorstwo jest to wyodrębniona pod względem prawnym, organizacyjnym i własnościowym jednostka, której celem jest wytwarzanie produktów lub świadczenie usług.

Przedsiębiorstwo musi dysponować odpowiednimi środkami, czyli „majątkiem przedsiębiorstwa”. W rachunkowości majątek przedsiębiorstwa jest przedmiotem.

 

Kryteria badania majątku przedsiębiorstwa:

lpierwsze kryterium mówi jakie środki składają się na majątek przedsiębiorstwa(określamy że są to aktywa przedsiębiorstwa),lldrugie kryterium mówi kto jest właścicielem(określamy że są to pasywa przedsiębiorstwa).l

Równoczesne przedstawienie aktywów i pasywów określamy jako bilans. Bilans sporządzany jest na ściśle określony termin.

 

Aktywa.

W ramach aktywów można wyróżnić dwa wielkie agregaty majątku:

a) majątek trwały – stosowany jest przez wiele cyklów wytwórczych (a więc jest
                                            umarzany ten majątek). Odbiciem umarzania w kosztach jest
                                            amortyzacja majątku trwałego,

b) majątek obrotowy

 

W ramach majątku trwałego można wyróżnić następujące główne części:

·         rzeczowy majątek trwały – grunty, budynki i budowle, maszyny i urządzenia,
                                            środki transportu, komputery. Okres używania 2-65lat,

·         wartości niematerialne i prawne – prawa autorskie, patenty, licencje, znaki
                                                          towarowe oraz programy komputerowe,

·         finansowy majątek trwały – papiery wartościowe, które określają udział w
                                               kapitale przedsiębiorstwa i często w zarządzaniu oraz
                                               papiery o charakterze wierzycielskim. Posiada on
                                               charakter długookresowego zainteresowania
                                               przedsiębiorstwa i mówimy, że mają charakter
                                               lokacyjny.

 

W ramach majątku obrotowego można wyróżnić następujące główne części:

·         zapasy – mogą pochodzić z różnych tytułów:

a) zapasy materiałów

b) zapasy produkcji w toku

c) zapasy wyrobów gotowych

d) zapasy towarów – kupionych i do odsprzedaży(zysk to marża z
                                  tytułu magazynowania)

·         należności – są to potencjalne środki pieniężne, które wpłyną w przyszłości do
                      przedsiębiorstwa. Główna częścią są należności ze sprzedaży
                      własnych produktów. Oprócz tej części występują jeszcze
                      należności:

a) należności podatkowe (związane z podatkiem VAT)

b) należności z tytułu niedoborów (magazynowych „manko”)

c) należności z tytułu pobranych zaliczek na zakup elementów

·         środki pieniężne – wyróżniamy następujące ich postacie:

 

a) gotówka w kasie

b) środki na rachunku bieżącym przedsiębiorstwa

c) środki na rachunkach terminowych.

              Środki pieniężne mogą być rozliczane w złotówkach lub w walutach obcych. Przy robieniu bilansu wszystkie środki przeliczane są na złotówki po kursie NBP. Do innych środków pieniężnych zaliczamy również weksle i czeki.

 

              Częścią aktywów są również rozliczenia międzyokresowe. Reprezentują one takie sytuacje, gdy przedsiębiorstwo otrzymuje środki „z góry” za jakiś okres. Występują one wtedy w bilansie jako rozliczenia międzyokresowe czynne.

 

              Struktura majątku zależy od rodzaju przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo zajmujące się handlem posiada mało majątku trwałego, natomiast przedsiębiorstwo np. przemysłu ciężkiego posiada go więcej.

 

Pasywa.

Mówią one o tym, kto jest właścicielem majątku firmy. W ramach pasywów można wyróżnić dwa wielkie agregaty majątku:

a) pasywa własne – „kapitały”,

b) pasywa obce – „długi”.

 

              W ramach pasywów własnych można wyróżnić:

·         kapitał podstawowy – źródłem pochodzenia tego kapitału są wpłaty właścicieli.
                                     W przypadku spółek akcyjnych jest wynikiem sprzedaży
                                      pierwszej emisji akcji, sprzedanych po cenie nominalnej.
                                      Kolejne sprzedaże akcji odbywają się po cenie emisyjnej,
                                      która jest większa od ceny nominalnej. Powstaje w ten
                                      sposób nadwyżka emisyjna, która jest różnica pomiędzy
                                      ceną nominalną a emisyjną.

·         kapitał zapasowy – tworzony z nadwyżki emisyjnej lub zysku netto. Zadaniem
                                 jego jest pokrywanie strat jeżeli wystąpią.

·         kapitał rezerwowy (ogólnego ryzyka) – źródłem tworzenia jest podział zysku netto
                                                               (do takiej wysokości można podwyższać
                                                                ciężar kosztów).

·         zysk – wyróżniamy zyski:

a) zysk brutto – to zysk, który występuje przed opodatkowaniem go
                          podatkiem dochodowym,

b) zysk netto – zysk po opodatkowaniu.

                W bilansie używane są także pojęcia:

a) zysk bieżący – to zysk, który występuje od początku roku do jego
                            zakończenia,

b) zysk do podziału (zatrzymany) – po zakończeniu roku.

 

             

              Zysk do podziału (netto) dzieli się na następujące części:

·         przyrost kapitału – ta część zysku do podziału zasila kapitał rezerwowy
                                i zapasowy przedsiębiorstwa,

·         wypłata dla właścicieli ( dywidenda )

·         nagrody z zysku dla załogi

 

Z punktu widzenia rozwoju przedsiębiorstwa pieniądze przekazane na dwa ostatnie punkty są bezużyteczne i znikają z niego.

 

W ramach pasywów własnych można wyróżnić:

·         zobowiązania długoterminowe

                       a) zaciągnięte kredyty inwestycyjne przez firmę,

                       b) pożyczki uzyskane od władz zwierzchnich firmy (spółki).

·         zobowiązania krótkoterminowe (bieżące) – do roku.

                        a) zobowiązania wobec dostawców materiałów i usług,

                        b) zobowiązania z tytułu kredytów obrotowych,

                        c) zobowiązania wobec władz fiskalnych – podatki dochodowe od osób
                                                                                             prawnych, podatki od nie-
                                                                                             ruchomości, cło, podatki od
                                                                                            środków transportu.

                        d) zobowiązania wobec ZUS,

                        e) zobowiązania z tytułu zaległych płac.

 

Całość tego zamykają rozliczenia międzyokresowe bierne, czyli rezerwy tworzone na poczet przyszłych zobowiązań.

 

Pytanie: Czy w przedstawionym poniżej bilansie wartość księgowa jest:

a) większa od sumy bilansowej

b) równa sumie bilansowej

c) mniejsza od sumy bilansowej

 

Aktywa

Pasywa

Majątek trwały (50 jedn.)

Majątek obrotowy (50 jedn.)

Pasywa własne (40 jedn.)

Pasywa obce (60 jedn.)

S = 100 jedn.

S = 100 jedn.

 

Odpowiedź: Wartość księgowa (=140) jest większa od sumy bilansowej (=100).
                                 Dodatkowo jak widać do wartości księgowej nie wchodzą pasywa
                                 obce czyli długi.

 

 

 

Drugim podstawowym sprawozdaniem finansowym jest rachunek zysków i strat (wyników). Jest to zestawienie wszystkich przychodów i kosztów za ściśle określony czas. Istotą tego co ukazuje rachunek wyników jest efektywność gospodarowania.

Wyróżniamy dwie strony rachunku zysków i strat (wyników):

lKoszty llPrzychodyl

W zakresie kosztów podstawową kategorią są koszty własne wytworzonych produktów. Po stronie przychodów występuje utarg, albo inaczej przychody z tytułu sprzedaży. Sprzedaż zawsze występuje w rachunku wyników jako sprzedaż netto, czyli bez narzutu na podatek od towarów i usług. 

Następną pozycją w rachunku wyników po stronie kosztów jest wartość sprzedanych towarów. Po stronie przychodów wpływy z tytułu sprzedanych produktów i usług.

Jako saldo powstaje wynik na sprzedaży, jest to zwykle 90 % całego rachunku wyników.

Drugim poziomem rachunku wyników są koszty pozostałe operacyjne (czynsz, wynajem lokalu) – koszty nie związane bezpośrednio z produkcją. Po stronie przychodów są pozostałe przychody operacyjne (z tytułu likwidacji majątku trwałego).

Po uwzględnieniu tych dwóch elementów pozostałe koszty i pozostałe przychody operacyjne powstaje wynik z działalności operacyjnej przedsiębiorstwa (zysk lub strata).

Trzecim poziomem rachunku wyników jest element związany z działalnością finansową przedsiębiorstwa. Po stronie kosztów występują koszty finansowe (płacone odsetki z tyt. zaciągniętych  kredytów). Po stronie przychodów występują przychody z tytułu sprzedaży finansowych składników majątku trwałego.

Wynik z tytułu działalności gospodarczej przedsiębiorstwa.

Czwartym poziomem rachunku wyników są operacje nadzwyczajne będące skutkiem przyczyn losowych. Po stronie kosztów – koszty nadzwyczajne np. związane ze stratą wynikającą z klęsk żywiołowych. Po stronie przychodów – przychody nadzwyczajne – odszkodowania z tyt. ubezpieczeń.

Powstaje tu wynik brutto (zysk brutto lub strata brutto).Wynik ten podlega obowiązkowym obciążeniom z tyt. podatku dochodowego od osób prawnych. Po uwzględnieniu podatku powstaje zysk netto.

 

Małe powtórzenie:

 

RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT (WYNIKÓW)

Koszty

...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • gbp.keep.pl