Fizjologiczne podstawy treningu ćwiczenia, OSW
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Fizjologiczne podstawy treningu Wysiłek fizyczny stosowany w rehabilitacji ruchowej można podzielić na dwa rodzaje: l Może mieć charakter pracy długotrwałej, wytrzymałościowej (tlenowej), np. nauka utraconej lokomocji. l Wysiłek o charakterze szybkościowym, krótkotrwałym (anaerobowym) – często stanowi komponent pracy interwałowej w rehabilitacji kardiologicznej lub np. podczas ćwiczeń przyłóżkowych. Zużywa 3-4 razy więcej zasobów energetycznych organizmu. Kryterium podziału wysiłków fizycznych: Ø Intensywność (submaksymalne, maksymalne, supramaksymalne) Ø Czas trwania (krótkotrwałe, długotrwałe) Ø Rodzaj skurczu mięśnia (izotoniczny, izometryczny) Ø Wielkość i liczba grup mięśniowych biorących udział w pracy (lokalne – poniżej 30% i ogólne – powyżej 30%) Ø Rodzaj procesów energetycznych zachodzących w mięśniu (tlenowe, beztlenowe, mieszane) Dług tlenowy – niedobór tlenu powstający w wyniku niedostatecznego zaopatrzenia mięśni w tlen, szczególnie na początku pracy. Dług tlenowy (EPOC)- po zakończonym wysiłku w organizmie odnotowuje się zwiększony pobór tlenu. Jest to stan fizjologiczny organizmu lub jego narządu związany z czasowym (zwykle krótkotrwałym) przestawieniem procesów oddychania komórkowego z tlenowego na beztlenowy. Znaczenie rozgrzewki przed wysiłkiem fizycznym · Jest niezbędna przed każdym wysiłkiem fizycznym! · Pozwala na lepsze wykorzystanie możliwości fizjologicznych i psychologicznych pacjenta (lub sportowca) i zmniejszyć lub wyeliminować zagrożenie kontuzją Rodzaje rozgrzewki: · Generalna – polega na wykonywaniu ćwiczeń nie związanych z daną dyscypliną sportu lub z charakterem danego wysiłku fizycznego. · Specyficzna – bezpośrednio związana z typem wykonywanego wysiłku Wpływ rozgrzewki na organizm: · Zwiększa prędkość skracania i relaksacji mięśni szkieletowych · Usprawnia ekonomię wysiłku: · obniża lepkość mięśni; · wzmaga oddawanie tlenu do mięśni na skutek podwyższenia ich temperatury (zwiększenie metabolizmu); · przyspiesza przewodzenie nerwowe; · przyspiesza przepływ krwi przez aktywne tkanki; · przyspiesza wytworzenie równowagi czynnościowej; · zmniejsza dług tlenowy; · zmniejsza zaburzenia homeostazy ustrojowej. Znaczenie treningu fizycznego · Trening fizyczny ma na celu podniesienie zdolności wysiłkowej oraz umiejętności ruchowych człowieka. · Umożliwia adaptację organizmu do wysiłków fizycznych o różnej (zwiększającej się) intensywności – prowadzi do superkompensacji. SUPERKOMPERSACJA – polega na zwiększeniu zdolności do wykonywania wysiłku i utlenieniu tego zjawiska przez systematyczne powtarzanie ćwiczeń ruchowych. Pobudzenie mięśni przez dłuższy czas powoduje ich zmęczenie . po okresie wypoczynku następuje powrót do stanu wyjściowego, a następnie okres zwiększonej wydolności. Odpowiednio przeplatane okresy wysiłku i wypoczynku decydują o wytworzeniu odpowiednich mechanizmów adaptacyjnych organizmu Ogólne zasady treningu: l Indywidualizacja – dobieranie obciążenia do możliwości osoby trenującej. Zależy od: Ø poziomu progu anaerobowego; Ø VO2max Ø siły mięśni szkieletowych. l Specyficzność – dotyczy adaptacji do wysiłku układów zaangażowanych w pracę. l Cykliczność – wysiłek musi być powtarzany w określonych odstępach czasu, dostosowanych do okresu superkompensacji. l Stopniowe zwiększanie obciążenia – opiera się na zjawisku adaptacji zadanego bodźca. Obciążenie musi być większe niż wysiłek wykonywany w komfortowych warunkach i stopniowo zwiększane, gdyż po pewnym czasie następuje adaptacja do bodźca. Skuteczność treningu zależy zatem od: Ø Częstotliwości Ø Intensywności Ø Czasu trwania Ø Rodzaju zastosowanego wysiłku Adaptacja do treningu zależy od l początkowego poziomu wydolności tlenowej lub siły mięśniowej (osoby mające mniejsze wartości wyjściowe maksymalnego poboru tlenu lepiej poprawiają wydolność tlenową organizmu. Poprawa ta zazwyczaj wynosi 5-25%) l intensywności treningu (im większa, tym lepsza adaptacja) l częstotliwości (zwiększenie częstotliwości powoduje większy wzrost wydolności tlenowej) Po zaprzestaniu treningu, wzmocnione funkcje fizjologiczne słabną w krótkim czasie! Cechy motoryczne poddawane treningowi w rehabilitacji ruchowej Ø Siła mięśniowa Ø Koordynacja nerwowo-mięśniowa Ø Gibkość Ø Zakres ruchów w stawach Dla osoby młodszej ważne jest odzyskanie odpowiedniej wydolności i sprawności motorycznej. Dla osób starszych – skutecznej koordynacji, zakresu ruchów i wydolności. Zasady treningu fizycznego osób niepełnosprawnych: Ø Najpierw należy kształtować odpowiednią wydolność i wytrzymałość pacjentów Ø Następnie koordynację nerwowo-mięśniową Ø Na końcu siłę i gibkość. W rehabilitacji obciążenia fizyczne będą znacznie niższe niż stosowane w treningu sportowym, niemniej wobec obniżonej tolerancji wysiłu fizycznego u osób z niepełnosprawnością mogą mieć charakter osobniczego bodźca maksymalnego i wywoływać reakcje adaptacji podobne do efektu uzyskanego w treningu sportowców wyczynowych. 1
[ Pobierz całość w formacie PDF ] zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plgbp.keep.pl
|