Odnośniki

• Indeks
• Fiby(11), fyby
• Fiby(2), fyby
• Fiby(5), fyby
• Fiby(3), fyby
• Fiby(6), fyby
• Fiby(8), fyby
• Fiby(4), fyby
• Finale (4) - Becca Fitzpatrick, Szeptem
• Fee fraises personnage foret fantastique rouge fee vert lutins, club point de croix
• Fernando, ☰Teksty piosenek
• zanotowane.pl
• doc.pisz.pl
• pdf.pisz.pl
• miguel.keep.pl

Fiby(1), fyby

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
BANKOWOŚĆ INWESTYCYJNA I HIPOTECZNA

Ustawa Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi z dnia 21 sierpnia 1997 r.

Ustawa o obligacjach z dnia 29 czerwca 1995 r.

Operacje bankowości inwestycyjnej:

-          usługi brokerskie ( brokerage)

Ø      usługa brokera dyskontowego,

Ø      pełna usługa brokerska,

-          doradztwo inwestycyjne

-          zarządzanie aktywami i funduszami

-          organizacja finansowania krótkoterminowych niedoborów płynności

-          organizacja finansowania średnio- i długoterminowego

-          finansowanie instrumentami hybrydowymi

-          inżynieria finansowa

-          usługi na rynku fuzji i przejęć

-          doradztwo finansowe.

Usługi brokerskie- instytucja finansowa konsoliduje zlecenia klientów i przekazuje je w formie zagregowanej, brokerzy ponadto przejmują na siebie ryzyko kredytowe i rozliczeniowe klienta ( z punktu widzenia rynku są gwarantami podjętych przez ich klientów zobowiązań). Usługi mogą mieć charakter uproszczony (ograniczony do pośrednictwa) lub też rozbudowany o inne funkcje wspomagające proces inwestowania przez klientów.

Brokerka dyskontowa- polega na przyjmowaniu od klienta dyspozycji nabycia lub sprzedaży określonych instrumentów finansowych i przekazywaniu ich na giełdę papierów wartościowych bądź inny regulowany rynek obrotu w formie zlecenia maklerskiego.

Daytrading- polega na otwieraniu i zamykaniu bardzo wielu pozycji w papierach wartościowych w ciągu jednego dnia tak, aby na zamknięcie rynku inwestor całość posiadanych środków zdążył zamienić na gotówkę.

Doradztwo inwestycyjne- ( doradztwo w zakresie obrotu papierami wartościowymi) jest to odpłatne udzielanie pisemnej lub ustnej rekomendacji nabycia lub zbycia oznaczonych papierów wartościowych albo powstrzymania się od zawarcia transakcji dotyczącej tych papierów. Podstawowym kryterium różniącym doradztwo od rekomendacji maklerskiej jest odpłatność za usługę doradczą.

Rekomendacje maklerskie- udzielane nieodpłatnie, jako element składowy pełnej usługi brokerskiej.

Portfel standardowy- są to portfele o różnej charakterystyce ryzyka, określonej najczęściej rodzajem papierów nabywanych ramach danego portfela.

Portfel papierów dłużnych- przygotowany dla klientów o najniższej skłonności do ryzyka, w tym np. portfel skarbowych dłużnych papierów wartościowych.

Portfel akcyjny bądź mieszany – przy większej skłonności do ryzyka, składają się z akcji, papierów dłużnych i ewentualnie instrumentów pochodnych. Skala ryzyka wyrażona jest tu poprzez ograniczenia dotyczące rynków notowań, kapitalizacji emitentów, branż emitentów.

-          portfele agresywne- oparte na inwestycji w spółki o dużej zmienności kursu i wysokim potencjale wzrostu.

Benchmark- wartość odniesienia dla stopy zwrotu.

Memorandum informacyjne- (KPD) agent emisji na podstawie dostarczonych przez emitenta informacji sporządza memorandum informacyjne, które stanowi podstawę do oceny wiarygodności kredytowej emitenta. Zawiera podstawowe informacje o emitencie:

Ø      warunki programu emisji ( emitent, agent emisji, cel emisji, kwota programu emisji, okres zapadalności, forma prawna papieru komercyjnego, ewentualne poręczenia),

Ø      informacje o emitencie ( forma prawna i struktura kapitałowa, zakres działalności emitenta, analiza sprzedaży, analiza szans i zagrożeń w działalności emitenta, strategia i polityka inwestycyjna, perspektywy rozwoju itd.)

Ø      dane finansowe (bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych).

Market marker- organizuje rynek wtórny. Funkcja ta jest istotna, bo zapewnienie płynności emisji zwiększa możliwości jej uplasowania i może obniżać cenę długu w stopniu przekraczającym koszty organizacji obrotu wtórnego.     

Prowizja za sukces- wynagrodzenie dla organizatora kapitału wypłacane z wpływów z nowej emisji skierowanej do pozyskanego inwestora. Najczęściej poziom wynagrodzenia wynosi kilka procent od ceny emisyjnej nabytych przez inwestora papierów wartościowych. 

Prowizja gwaranta- zależy od rodzaju gwaranta oraz od rozmiaru i typu finansowania.

Gwarancje emisji- w Polsce gwarancje emisji muszą być realizowane poprzez zawarcie jednej z dwóch umów (Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi):

-          umowa o subemisję inwestycyjną - rozumie się przez to umowę zawartą przez emitenta albo wprowadzającego, której przedmiotem jest zobowiązanie subemitenta inwestycyjnego do nabycia, na własny rachunek, całości lub części papierów wartościowych oferowanych w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania,

-          umowa o subemisję usługową - rozumie się przez to umowę zawartą przez emitenta albo wprowadzającego, której przedmiotem jest nabycie przez subemitenta usługowego, na własny rachunek, całości lub części papierów wartościowych danej emisji w celu dalszego ich zbywania w obrocie pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej.

Obligacja- jest papierem wartościowym emitowanym w serii, tj. reprezentującym prawa majątkowe podzielone na określoną liczbę równych jednostek. W obligacji jej emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji i zobowiązuje się wobec niego dopełnienia określonego świadczenia o charakterze pieniężny lub niepieniężnym.   

Obligacje przedsiębiorstw- są instrumentami dłużnymi o formalnie dowolnym terminie zapadalności( raczej charakter średnio- lub długoterminowy, bo obligacje do jednego roku zostały wliczone do KPD) Obligacje mogą być oferowane w obrocie prywatnym lub publicznym.

Obligacja przychodowa- przyznaje obligatariuszowi prawo do zaspokojenia swoich roszczeń z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami emitenta z przychodów lub majątku przedsięwzięć sfinansowanych ze środków uzyskanych z emisji obligacji.

Obligacje o podwyższonej stopie zwrotu ( high yield bonds) lub obligacje śmieciowe (junk bonds)- są to papiery nie zabezpieczone o ponadprzeciętnych stopach zwrotu, rekompensujących inwestorom wysokie ryzyko inwestycji. (obligacje o niskich, nieinwestycyjnych ratingach).

Obligacja zamienna- jest rodzajem obligacji połączonej z prawem obligatariusza do zamiany posiadanej obligacji na akcje spółki na wcześniej określonych warunkach. Maja najczęściej stałe oprocentowanie. Cena zamiany obligacji (conversion price) jest w czasie emisji wyższa od kursu giełdowego o premię konwersyjną, która zmniejsza się w okresie konwersji,  wraz ze wzrostem kursu giełdowego akcji. Przy zamianie obligacji na akcję obligacja ginie.

Obligacja z warrantem- jest instrumentem finansowym łączącym w sobie obligację o stałym oprocentowaniu z opcją nabycia akcji w określonym czasie po określonej cenie. Konstrukcja obligacji z warrantem jest jedynie formą sprzedaży wiązanej. W chwili realizacji warranta obligacja nie ginie. (obligacja i warrant są odrębnymi instrumentami)

Obligatariusz- beneficjent, właściciel obligacji.

Bank reprezentant- w ramach przygotowania emisji długu emitent może zawrzeć umowę o reprezentację obligatariuszy wobec emitenta z tzw. bankiem reprezentantem. Funkcję banku reprezentanta może w Polsce pełnić wyłącznie bank posiadający kapitał własny w wysokości nie niższej niż 10 mln euro. 

Wykup lewarowany- (LBO- leverage buy-out) transakcje finansowane ze środków zewnętrznych.

MBO ( management buy- out)- lewarowany wykup przedsiębiorstwa przez kadrę menedżerską.    

(Management Buy Out – MBO) polega na nabyciu akcji bądź udziałów spółki od aktualnych właścicieli przez jej Zarząd (i ewentualnie innych, kluczowych menedżerów), zwykle z pomocą instytucji finansowych. W ostatnich kilku latach na świecie miały miejsce setki wykupów menedżerskich rocznie. Finansowanie zapewniały banki oraz specjalistyczne fundusze.

Przejęcie wrogie- jest to skierowana do akcjonariuszy spółki oferta sprzedaży akcji wbrew woli i rekomendacji menedżerów spółki przejmowanej.

Przejęcie przyjazne- wyrażają na nie zgodę menedżerowie przedsiębiorstwa przejmowanego. W tym wypadku obsługa transakcji przez instytucję finansową wynajętą przez przedsiębiorstwo przejmowane ogranicza się do doradztwa przy prowadzonej transakcji  oraz uczestnictwa w negocjacjach i ewentualnym przygotowaniu własnej wyceny transakcji.

Strategie obrony przed przejęciami:

-          blokowanie oferty przejęcia

·         zaskarżenie oferty do sądu

·         lobbing (pozyskanie związków zawodowych, nacisk na urzędy antymonopolowe)

·         wprowadzenie uprzywilejowania części akcji

·         inne zmiany zasad kontroli nad spółką

-          obniżanie atrakcyjności oferty przejęcia (podwyższanie ceny spółki-celu)

·         zwiększanie prognozy zysków przedsiębiorstwa

·         wykazanie wysokiego poziomu zysku

·         przeszacowanie wartości aktywów

·         ogłaszanie wiadomości korzystnych dla przedsiębiorstwa

·         przejęcie innego podmiotu

-          obniżanie potencjalnych korzyści dla przejmującego

·         dyskredytowanie oferty

·         wypłata zwiększonej dywidendy

·         wyprzedaż aktywów

·         wprowadzenie nowych, bardzo korzystnych kontraktów dla kadry zarządzającej ( „złote spadochrony”)

·         podwyższenie kapitału

·         wprowadzenie opcji nabycia znacznych pakietów akcji spółki po niskiej cenie dla menedżerów lub dotychczasowych akcjonariuszy ( „trująca pigułka”)

·         złożenie propozycji odkupienia posiadanych przez przejmującego akcji w celu ich przejęcia po atrakcyjnej cenie    ( „zielony szantaż”)

-          pozyskanie innego, bardziej akceptowalnego przejmującego ( „białego rycerza”).

Ustawa o funduszach inwestycyjnych 1997 r.

Fundusze inwestycyjne- są instytucjami, które zarządzają powierzonymi im środkami pieniężnymi w sposób określony umową z inwestorem lub przepisami prawa. Fundusze mogą podlegać szczegółowym regulacjom prawnym, jeżeli oferują swoje usługi w obrocie publicznym( w Polsce-kierowanie usług do co  najmniej 300 inwestorów lub nieoznaczonego adresata), bądź też ogólnym zasadom prawa handlowego, jeżeli oferują swoje usługi w obrocie prywatnym.

W obrocie publicznym ( wg prawa polskiego) fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych publicznie w określone przepisami prawa papiery wartościowe i inne prawa majątkowe.

-          środki funduszu przechowywane są przez niezależną powierniczą instytucję finansową- depozytariusza.

-          w Polsce fundusze utrzymują się z opłat za zbywanie jednostek uczestnictwa lub wykupywanie certyfikatów inwestycyjnych. W innych krajach spotykane jest pobieranie opłaty za zarządzanie funduszem.

-          podział funduszy:

otwarte                 publiczne         jednorodne

      zamknięte            prywatne           mieszane

Otwarty fundusz inwestycyjny (FIO)- jest funduszem, który zbywając jednostki uczestnictwa, przyjmuje od inwestorów środki przeznaczone na inwestycje zgodnie ze strategią inwestycyjną funduszu. Fundusz otwarty jest zobowiązany do odkupywania i umarzania jednostek uczestnictwa od inwestorów oraz wypłaty przypadających im proporcjonalnie na posiadane przez nich jednostki uczestnictwa wartości aktywów netto funduszy.

-          jednostki uczestnictwa danego otwartego funduszu reprezentują jednakowe prawa majątkowe.

-          fundusz zbywa i odkupuje jed.ucz. nie rzadziej niż raz na dwa tygodnie (określa statut).

-          nie rzadziej niż w każdym dniu zbywania lub odkupywania jednostek fundusz dokonuje wyceny aktywów funduszu, ustalenia wartości aktywów netto oraz ustalenia ceny zbycia i odkupienia jedn.ucz.

-          fundusz otw. nie może lokować więcej niż 5% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot i w wierzytelności wobec tego podmiotu.

Zamknięty fundusz inwestycyjny (FIZ)- jest funduszem inwest., który emituje certyfikaty inw. Oferowane do nabycia inwestorom. Certyfikaty mogą być przedmiotem obrotu na rynkach regulowanych. Zamknięty fundusz nie jest zobowiązany do odkupywania własnych certyfikatów ( w Polsce jest to zabronione przez prawo).

-          certyfikaty inwestycyjne są papierami wartościowymi na okaziciela, są niepodzielne, reprezentują jednakowe prawa majątkowe.

-          wycena aktywów- nie rzadziej niż raz na sześć miesięcy oraz na siedem dni przed rozpoczęciem zbywania certyfikatów kolejnej emisji.

-          fundusze zamknięte są notowane na giełdach i rynkach pozagiełdowych, a więc źródłem wyceny wartości funduszy jest także rynek. Rynek daje możliwość obrotu certyfikatami, a więc źródłem płynności nie jest  (jak w otwartych) możliwość zbycia jednostki uczestnictwa samemu funduszowi.

-          fundusze te są skierowane do bardziej zaawansowanych inwestorów, stąd ich regulacje są mniej restrykcyjne.

-          nie może lokować więcej niż 10% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot.

Mieszany fundusz inwestycyjny (FIM)- podobnie jak fundusz zamknięty emituje certyfikaty inw., które mogą być przedmiotem obrotu na rynkach regulowanych. Z drugiej strony, podobnie jak otwarty, może w terminach nie dłuższych niż rok dokonywać wykupienia certyfikatów od inwestorów.

-          wycena aktywów nie rzadziej niż raz na 3 miesiące.

-          nie może lokować więcej niż 5% wartości swoich aktywów w papiery wartościowe wyemitowane przez jeden podmiot.

Unit Investment Trust (UIT)- rodzaj regulowanego funduszu, którego działalność polega na utrzymywaniu relatywnie stałego portfela akcji, obligacji lub innych instrumentów finansowych.

-          jednostki uczestnictwa (units) ą sprzedawane inwestorom, którzy czerpią wszelkie korzyści z papierów znajdujących się w portfelu funduszu,

-          fundusz nie jest zarządzany, bo podstawą jest stałość portfela,

-          UITs są funduszami terminowymi (posiadają z góry określoną datę rozwiązania),

-          działają w USA.

Hedge funds- są nierejestrowanymi, prywatnymi funduszami inwestycyjnymi, funkcjonującymi w oparciu o umowy inwestycyjne pomiędzy funduszem a inwestorami.

-          zarządzający funduszem nie są związani żadnymi ograniczeniami dotyczącymi konstrukcji i koncentracji portfela,

-          hedge funds korzystają z dźwigni finansowej oraz instrumentów finansowych opartych na niej.

Zjawisko dźwigni finansowej związane jest z wykorzystaniem kapitałów obcych w celu podniesienia efektywności wykorzystania kapitałów własnych. Dodatni efekt dźwigni finansowej występuje, gdy w miarę powiększania się udziału obcych kapitałów w finansowaniu majątku rośnie stopa zyskowności kapitałów własnych (przy stopie odsetek od zaciągniętych kredytów niższej od zyskowności majątku przedsiębiorstwa). Miarą zmiany rentowności kapitału własnego, wywołanej zwiększeniem zysku (EBIT) o określony procent, jest tzw. stopień dźwigni finansowej.

-          nie istnieją regulacje dotyczące wyceny aktywów hedge funds,

-          w związku z brakiem regulacji są przeznaczone dla dużych, doświadczonych inwestorów.

-          Polskim odpowiednikiem mają być specjalistyczne zamknięte fundusze inwestycyjne (SFIZ).

Private equity funds (PEF)- są funduszami inwestującymi przede wszystkim lub wyłącznie w papiery właścicielskie nie notowane na rynkach regulowanych.

Venture capital funds (VC)- definicja jak wyżej+ jest to inwestowanie w papiery właścicielskie o podwyższonym poziomie ryzyka. Najczęściej są to udziały lub akcje w dynamicznie rozwijających się spółkach, charakteryzujących się dużym wzrostem.

Inwestor strategiczny- (branżowy) jest nim zwykle inne przedsiębiorstwo operujące w branży pokrewnej, komplementarnej, konkurencyjnej lub wręcz tożsamej z obszarem działania przedsiębiorstwa pozyskującego inwestora. Podstawową wartością jest wnoszony prze niego know-how oraz możliwości rozwoju przedsiębiorstwa związane z włączeniem go w zakres wpływów i interesów inwestora strategicznego.

Inwestor finansowy-  (portfelowy) jest inwestorem pasywnym, tzn. jego zaangażowanie operacyjne w sprawy przedsiębiorstwa powinno być znikome. Są to najczęściej fundusze inwestycyjne rynku prywatnego- private equity funds i venture capital funds.

BANKI HIPOTECZNE

Ustawa o listach zastawnych i bankach hipotecznych z dnia 29 sierpnia 1997r.

Banki hipoteczne- są to instytucje wyspecjalizowane w udzielaniu kredytów hipotecznych oraz refinansowaniu tej działalności na rynku kapitałowym za pomocą specjalnych papierów wartościowych, które najczęściej mają swoje pokrycie w hipotekach zabezpieczających udzielone kredyty ( sekurytyzacja kredytów hipotecznych).

Mogą być powoływane tylko i wyłącznie w formie spółki akcyjnej.

Listy zastawne- wierzytelności oparte na hipotece, służą refinansowaniu środków potrzebnych na udzielenie kredytu hipotecznego, długoterminowe.

Hipoteczny list zastawny jest papierem wartościowym imiennym lub na okaziciela, którego podstawę emisji stanowią wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipotekami, w którym to liście bank hipoteczny zobowiązuje się wobec uprawnionego do spełnienia określonych świadczeń pieniężnych. (ustawa)

Podstawowe operacje banków hipotecznych:

...